Regalisso-bastardo(-de-la-siliço)
Gymnocarpium dryopteris
Cystopteridaceae Woodsiaceae
Noms en français : Polypode dryoptère, Polypode du Chêne.
Descripcioun :Aquéu féuse trachis dins li roucas umide, dins li tourbièro, faio e melouniero de mountagno sus sòu séusous. Èi proche de la regalisso-bastardo-de-Roubert, Polycarpon robertianum, pamens se n'en destrìo que li foundo soun mens grando, souvènt pèr tres e mai primo. Trachis tambèn sus siliço e noun pas sus cauquié.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Pichoto planto lignouso
Taio : 15 à 30 cm
Fueio : Foundo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Gymnocarpium
Famiho : Cystopteridaceae
Famiho classico : Woodsiaceae
Ordre : Polypodiales
Coulour de la flour :
Ges de flour
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : Ges de flour
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Si
Autour basso e auto : 200 à 2200 m
Aparado : Noun
Juliet à setèmbre
Liò : Roucas
- Tourbièro
- Faio
- Melouniero
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Gymnocarpium dryopteris (L.) Newman, 1851
Vióuleto(-d'Argentera)
Viola argenteria
Violaceae
Nom en français : Violette d'Argentera.
Descripcioun :Aquesto pichoto e poulideto vióuleto trachis dins li claparedo e gres dis Aup marino sus sòu séusous. Se recounèis à si fueio redouno en couor à la baso e à si flour mai larjo qu'auto. Es uno planto endemico dis Aup marino e de Corso. Acò èi de vèire emé soun ancian estacamen emé Prouvènço i'a 30 milioun d'annado.
Usanço :Li flour de vióuleto soun manjadisso, li meiouro soun li mai perfumado, coume Viola odora o Viola suavis. Soun richo en vitamino C e A.
Port : Erbo
Taio : 5 à 10 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Viola
Famiho : Violaceae
Ordre : Malpighiales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 15 à 20 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 2000 à 3000 m
Aparado : Noun
Remarco : Endemico Aup marino e Corso
Juliet à avoust
Liò : Claparedo
- Gres
- Roucas
- Asclo de roucas
Estànci : Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupo
Ref. sc. : Viola argenteria Moraldo & Forneris, 1988